زنان ایرانی و لوازم آرایش
استقبال زنان ايراني از مصرف لوازم آرايشي، مسير قاچاق را چنان هموار کرده که بنا بر آمارهاي غيررسمي، فقط 10درصد از لوازم آرايشي موجود در بازار ايران، از معابر معتبر و قانوني وارد کشور شده و 90 درصد از اين لوازم به صورت قاچاق و غيرقانوني و بدون هيچ نظارت بر کيفيت و نحوه ساخت و نگهداري آنها به بازارهاي داخلي نفوذ مي‌کند.
استند لوازم آرايش
لوازم آرايش در ايران,لوازم آرايش در ايران باستان,لوازم آرايش کلينيک در ايران,قيمت لوازم آرايش در ايران,نمايندگيهاي لوازم آرايشي در ايران,لوازم آرايشي در ايران,لوازم آرايش مک در ايران,مصرف لوازم آرايش در ايران,لوازم آرايش ايراني,مصرف لوازم آرايشي در ايران,مقالات پزشکي و بهداشتي،توصيه هاي پزشکي ، بهداشت
ورود بي‌رويه لوازم آرايش قاچاق تا آن حد از حيطه کنترل متوليان مبارزه با قاچاق کالا خارج شده که مسوولان هفته گذشته در نشستي از رقم 800 ميليون دلاري واردات غيرقانوني لوازم آرايشي به کشور خبر دادند. در حالي که مصرف لوازم آرايش فاقد برچسب‌هاي کنترل و نظارت وزارت بهداشت، بارها مورد هشدار کارشناسان بهداشت و درمان و متخصصان پوست و زيبايي کشور قرار گرفته و بر عوارض استفاده از آنها تاکيد شده اما به نظر مي‌رسد که اين لوازم که تنوع بيشتري از توليدات مجاز داشته و قيمت ارزان‌تري هم در مقايسه با لوازم عرضه شده در داروخانه‌ها و فروشگاه‌ها و ممهور به نشان کنترل وزارت بهداشت دارند، هنوز آنقدر پرطرفدار هستند که سهم مصرف سالانه لوازم آرايش توسط زنان ايراني، رقمي در حدود يک ميليارد و 200 ميليون دلار از بازار 160 ميليارد دلاري محصولات آرايشي جهان باشد که يک ميليارد و 40 ميليون دلار از اين بازار را هم کالاهاي قاچاق در اختيار گرفته‌اند.
هشدارها بي‌تاثير است
گشتي در معبرهايي که به عرضه لوازم آرايشي و بهداشتي معروف شده‌اند، نشان مي‌دهد که خريداران اين محصولات، بيش از آنکه به کيفيت بهداشتي محصول توجه داشته باشند، متقاضي جلوه بيشتر و قيمت ارزان‌تر هستند. لوازم آرايشي و بهداشتي که به صورت عمده و بدون مجوزهاي قانوني از مرزهاي غرب و جنوب کشور وارد مي‌شوند، در بازار عمده‌فروشي تهران و ساير کلانشهرها و پايانه‌هاي مرزي خريداراني دارند که هيچ ارزشي براي برچسب تاييد وزارت بهداشت قايل نيستند. اغلب محصولاتي که در اين بازارها عرضه مي‌شود، فرآورده‌هايي است که در بدترين شرايط با نازل‌ترين کيفيت در کشورهاي چين، ترکيه، کره‌جنوبي و امارات توليد شده و ممهور به نشان‌هاي پرطرفدار اما تقلبي هستند که هيچ‌يک از داروخانه‌هاي کشور حاضر به فروش آنها نيستند زيرا کمترين اطميناني نسبت به کيفيت ساخت و نگهداري آنها ندارند. اغلب اين محصولات توسط مسافراني که در پس پرده بايد نام «کوله‌بر» را بر آنها گذاشت، به صورت فله‌يي، در بدترين شرايط نگهداري و انتقال و به صورت غيرمجاز به کشور وارد مي‌شوند و به همين سبب، فروشنده با وجود تبليغات وسيعي که براي اين محصولات انجام مي‌دهد اما بطور معمول، هرگونه مسووليت را از خود دور دانسته و هيچ تضميني براي سلامت محصول ارايه نمي‌دهد. يکي از کارشناسان وزارت بهداشت تاييد مي‌کند که درصد مهمي از شاکيان معترض به عوارض ناشي از مصرف فرآورده‌هاي آرايشي و بهداشتي در دادسراي جرايم پزشکي، همين مصرف‌کنندگاني هستند که محصولات فاقد اعتبار و نظارت را خريداري و مصرف کرده‌اند و اکنون، راه به جايي ندارند زيرا اين محصولات فاقد هرگونه پشتوانه قانوني ايراني يا خارجي هستند.
اين اتفاق چند سال قبل با نمايي متفاوت تعداد زيادي از طرفداران و مصرف‌کنندگان محصولات آرايشي را گرفتار کرد. محصولي که قرار بود در يک کشور اروپايي توليد شود، به دليل ترجيح سود به کيفيت از سوي توليد‌کننده، به يکي از کشورهاي اروپاي شرقي منتقل شد و کيفيت نازل اين محصول در حدي بود که توليد‌کننده اصلي، زنان ايراني را بهترين گزينه مصرف محصولات خود يافت و محصولات شرکت به صورت غيرقانوني و قاچاق به ايران روانه شد و به علت آنکه وزارت بهداشت اين محصولات را کنترل نکرده بود، هيچ‌يک از داروخانه‌هاي ايران حاضر به عرضه اين محصولات نشدند. توليد‌کننده دست به ابتکاري زد که فقط در کشورهاي جهان سوم مي‌توان از آن سراغ گرفت. زنان و مرداني به عنوان نماينده فروش محصولات شرکت انتخاب شدند که با فروش هر محصول، رقمي به عنوان پورسانت دريافت مي‌کردند و در هر خانواده ايراني، از دختران و پسراني سراغ گرفت که بدون هرگونه دانش دارويي و پزشکي، فقط سعي در فروش اين محصولات فاقد کيفيت داشتند تا پورسانتي راهي جيب کنند. اين توليد‌کننده دو سال قبل به کلاهبرداري متهم شد و امروز، پرونده چند هزار صفحه‌يي براي آن در محاکم دادگستري گشوده است.
دومين مصرف‌کننده پس از عربستان
رتبه اول مصرف لوازم آرايش در منطقه خاورميانه از آن عربستان است و رتبه دوم به ايران تعلق دارد. هر چند که کارشناسان اقتصاد معتقد هستند که ايران به دليل آنکه مصرف‌کننده لوازم آرايشي ارزانقيمت است، مي‌تواند گوي سبقت را از عربستان هم ربوده و سهم مصرف ايران، دو يا سه برابر عربستان هم افزايش يابد. با اين حال، از آنجا که سهم بيش از 30 درصدي مصرف لوازم آرايش منطقه خاورميانه همچنان در اختيار ايران است، رتبه هفتمين مصرف‌کننده لوازم آرايش جهان سال‌هاست که به نام ايران رقم خورده است.
14 ميليون زن در ايران يک ميليارد دلار لوازم آرايش در سال مصرف مي‌کنند
سال گذشته گزارشي منتشر شده در يک روزنامه چاپ اسپانيا، بر صفحه رسانه‌هاي مجازي ايران قرار گرفت که اعلام مي‌کرد: «براساس تحقيقي که در موسسه تحقيقاتي TMBA انجام شده، حدود 14 ميليون دختر و زن بين 15 تا 45سال ساکن شهرهاي بزرگ ايران، بطور متوسط ماهانه 7/5 يورو براي خريد لوازم آرايشي هزينه مي‌کنند و اين درحالي است که متوسط حقوق بين 490 تا570يورو است. زنان و دختران ايراني به دليل حجاب توجه خاصي به چهره خود مي‌کنند. دختراني هستند که بيش از يک ساعت جلوي آينه آرايش مي‌کنند. اگر در اروپا مردم ترجيح مي‌دهند طبيعي باشند، در ايران جوانان ترجيح مي‌دهند آرايش کنند. مردم ايران سالانه حدود 1630 ميليون يورو براي کالاي آرايشي هزينه مي‌کنند و بيشتر محصولات آرايشي وارداتي هستند، ولي قسمت اعظم اين واردات خارج از شيوه قانوني انجام مي‌شود و اکثر کارشناسان معتقدند که حجم محصولات وارداتي غيرقانوني بين 570تا610ميليون يورو است.»