طراحی، ویژگی ها و مشخصات تاور کرین

تاور کرين ها شکل مدرن جرثقيلهاي متعادل هستند که از بخشهاي پايه اي يکسان تشکيل شده اند. اين جرثقيلها توسط يک پايه ي بتني در زمين ( گاهي اوقات توسط تجهيزاتي به ديوار نصب مي شوند) ثابت مي شوند. تاور کرين تاور کرين ها اغلب بهترين ترکيب از ارتفاع و توانايي بلند کردن را دارد و در ساختمانهاي بلند و ساخت و سازها استفاده مي شود. پايه هاي تاور کرين به دکلها وصل مي شود و ارتفاع بلند جرثقيل را به وجود مي اورند. علاوه بر اين دکلها به اسليوها ( تشکيل شده از موتور و چرخ دنده ) متصل مي شود که به جرثقيل اجازه ي گردش مي دهد. در بالاي واحد اسليو سه بخش وجود دارد : ميله هاي بلند افقي، بازوي حمل کننده ي کوتاه و کابين اپراتور. ميله ي بلند افقي قسمتي از جرثقيل است که بار را حمل مي کند. بازوي حمل کننده معمولا وزنه هايي از جنس بتن را در حالي که وزنه را به حالت متعادل نگه داشته به سمت جرثقيل مي برد. اپراتور جرثقيل يا در قسمت بالاي کابين مي نشيند و يا از طريق ريموت جرثقيل را کنترل مي کند. در مورد اول، کابين اپراتور معمولا در بالاي جرثقيل قرار مي گيرد و به قسمت پشت آن وصل مي شود. در حالي که مي تواند در دهانه ي بازوي حمل کننده و يا در قسمت پائين جرثقيل قرار بگيرد. قلاب بلند کننده ي اجسام توسط اپراتور جرثقيل حرکت مي کند و از يک نيروي الکتريکي براي دستکاري بار استفاده مي کند. قلاب در قسمت بازوي افقي بلند براي حمل بار قرار دارد. به منظور قلاب کردن و يا رها کردن بار اپراتور معمولا از سيگنالرهايي با عنوان داگر، ريگر (سکو) و يا سواپر استفاده مي کند. آنها معمولا در ارتباط راديويي قرار دارند و هميشه از سيگنالهاي دستي استفاده مي کنند. ريگر و داگر مستقيما برنامه ي بلند کردن اجسام را برنامه ريزي مي کنند و مسول حفاظت از تجهيزات و حمل بار هستند.

 

منبع : اخبار و مقالات صنعت