مدل های تدریس ترجمه

 4مدل برای تدریس ترجمه وجود دارند :
تمرین محور :

این مدل همانطور که از نامش محرز است فقط بر تمرین تاکید میکند. انتظار می رود دانشجویان مهارتهای لازم درامر ترجمه را بواسطه تمرین و تجربه عملی کسب کنند. در این روش معلم و دانشجو با کمک یکدیگر ترجمه میکنند. تکنیک و تئوریهای ترجمه عملا در کلاس تدریس نمی شود. تنها چیزی که مورد توجه قرار میگیرد تطبیق ترجمه با متن اصلی و بحث درباره مشکلات و اشتباهات است. نگرش و رویکرد به متن برای دانشجویان تازه وارد الزامی ست.

تکنیک محور :

در این مدل به بحث درباره تکنیکهای ترجمه که به وفور در دروس ترجمه برجسته است پرداخته میشود. معلم جملات و عبارات کوتاه را روی تخته می نویسد یا آنها را تایپ میکند . از دانشجویان انتظار می رود توانش ترجمه خود را ترفیع دهند و از توضیحات معلم درباره اینکه چطور مواد درسی و اطلاعاتی که براساس یک یا دو تکنیک ترجمه استفاده میشود ، را ترجمه کنند. دانشجویان تکالیف هم دریافت میکنند . اصولا تکنیکهای ترجمه ترکیبی از تجربه مترجمان برجسته و مشهور می باشد.
تئوری محور :

تدریس ترجمه برمبنای مدل تئوری محور مناسب نیست چرا که توانش ترجمه بدون تمرین پیشرفت نمیکند. در حقیقت معلمان ترجمه تئوریهای متعدد ترجمه را در دروس ترجمه در مقطع لیسانس می گنجانند. کارآمدی و ارزشمندی این مدل همچنان در حاله ای از ابهام میباشد.
مدل مختلط :

ادغام سه مدل فوق الذکر مدل مختلط را تشکیل میدهند ، یک رویکرد برای تدریس ترجمه که بسیار معروف است. دروسی که برپایه این مدل هستند شامل سه بخش می باشند :
تمرین ، تکنیک و تئوری.

اگرچه دروسی که معلمان مختلف می دهند با هم متفاوت است و هر بخش زمان خاصی می برد و این درست نیست که برخی معلمان تنها به تئوری مرتبط با درس تاکید کنند . هم تکنیک و هم تئوری باید مورد توجه یکسان قرار گیرند. با توجه به اینکه دانشجو سیل انبوهی از اطلاعات را دریافت می کند ، چنین روشی بی شک امیدوار بخش است.