غرفه سازی نمایشگاهی- ایرانیان از دیرباز علاقه و توجهی به نمایشگاه داشته اند بیشترین نمایشگاههای سده های گذشته ایران در کنار بنادر بزرگ و یا شهر های بزرگ که بر سر راه کاروان های تجاری قرار داشته برپا می گردید.بازار های مکاره غیر از بنادر و شهر های بزرگ در مسیر راههای بازرگانی همچون جاده ابریشم که از ایران عبور می کرد نیز بر پا می شد که ایرانیان با ایجاد کاروانسراها موجب رونق این بازارها بودند. با تمرکز قدرت در دوران هخامنشی و وضع قوانین گمرگی و بندری و عوارض در دوره ساسانیان برپایی نمایشگاهها در ایران شکل تازه ای به خود گرفت.در دوره صفویان بازاری به سبک نمایشگاه در اصفهان شکل گرفت، در دوره قاجاریه به همت عباس میرزا نمایشگاه بزرگی در تبریز برپا شد که در آن مصنوعات ایران به نمایش درآمد، در این نمایشگاه بازرگانانی از ممالک روسیه و عثمانی نیز حضور داشتند ناصرالدین شاه در سفر اول خود به غرب در سال 1248 هجری از نمایشگاه وین در کشور اتریش دیدن کرد و با دیدن این نمایشگاه خیلی به شوق آمد و بعد از بازگشت به ایران تصمیم گرفت همچون اروپائیان محل دائمی برای نمایشگاهها ایجاد کند. مشارکت ایران در نمایشگاههای خارج از کشور برای اولین بار ، به سال 1851 مصادف با برپایی نمایشگاه قصر بلورین لندن بر می گردد که با اعلامیه میرزا تقی خان امیر کبیر صاحبان صنایع در این نمایشگاه شرکت و کالای ایران از جمله پارچه های قلمکار، فرش و صنایع دستی ، کاشی و انواع خشکبار به نمایش گذاشتند. نخستین گام مفید در تحقق بخشیدن اندیشه برگزاری نمایشگاهها در سال 1337 برداشته شد، این نمایشگاه توسط دولت و صاحبان صنایع ایتالیا برگزار و هزینه آن نیز توسط آنان تامین و پرداخت شد. در سال 1343 قانون تشکیل شرکت سهامی نمایشگاههای بین المللی تصویب و در سال 1348 نمایشگاه بین المللی آسیایی با مشارکت 33 کشور در تهران برگزار شد. بعد از برگزاری سه نمایشگاه آسیایی در سال 1352 اولین نمایشگاه بین المللی تهران برپا شد که تا سال 1379 بیست و شش نمایشگاه بین المللی بازرگانی در تهران برگزار شده است و از سال 1380 به صورت تخضصی برگزار می شود.