در مقاله‌اي که جيسون ريزه، از دانشگاه استراتسليد، در نشريه Physics World به چاپ رسانده است، درباره نقش نانولوله‌هاي کربني در نمک‌زداي از آب توضيحاتي ارائه کرده است. او معتقد است اين روش مي‌تواند راه حلي براي مشکل روز افزون کم آبي باشد.
افزايش جمعيت جهان به شکلي است که تقاضا براي آب تا سال 2030 به ميزان تقريبا 30 درصد افزايش مي‌يابد. در حال حاضر بيش از يک ميليارد نفر از مردم جهان دچار کمبود آب آشاميدني هستند. با افزايش 3 تا 6 درجه سانتيگراد دماي زمين، الگوهاي بارشي تغيير کرده و اين وضعيت بدتر نيز خواهد شد. اين گروه تحقيقاتي با مدل سازي کامپيوتري نشان دادند که نانولوله‌هاي کربني مي‌تواند براي حل مشکل آب و تبديل آب غير شرب به آب آشاميدني کمک شاياني کند. آنتي اسکالانت
روش پيشنهادي آنها براساس اسمز است. اسمز پديده‌اي است که در آن آب به‌طور طبيعي از منطقهاي که غلظت نمک در آن کمتر است به منطقهاي که غلظت نمک در آن بيشتر است حرکت کند. در روش ارائه شده توسط اين گروه از اسمز معکوس استفاده شده است.
تصور کنيد که يک مخزن بزرگ آب وجود دارد که توسط يک غشاء نفوذپذير از هم جدا شده است. نيمي از اين مخزن با آب قابل شرب و نيم ديگر با آب دريا پر شده است. حرکت طبيعي آب به شکلي است که از ناحيه آب قابل شرب، آب به‌سمت بخش حاوي آب دريا حرکت مي‌کند تا از مقدار غلظت املاح در آن بخش کاسته شود. اما در اسمز معکوس، فشار بالايي روي قسمت حاوي آب دريا اعمال مي‌شود که اين کار فرآيند حرکت آب را معکوس مي‌کند. در نتيجه آب از بخش آب دريا به‌سمت بخش آب قابل شرب حرکت مي‌کند و در نهايت املاح باقي مي‌ماند.
هرچند اين روش براي زدودن املاح و مواد معدني موجود در آب مناسب است اما به شکل قابل ملاحظه‌اي مقرون به‌صرفه نيست زيرا توليد فشاري اين چنيني بسيار پر هزينه است. پژوهشگران نشان دادند که نانولوله‌هاي کربني داراي نفوذپذيري بالايي هستند به‌طوري که اگر از آنها به‌عنوان غشاء استفاده شود، 20 برابر بيشتر از غشاءهاي تجاري موجود در بازار نفوذپذير خواهند بود که اين موضوع هزينه نمک‌زدايي را به‌شدت کاهش مي‌دهد. همچنين مي‌توان با افزودن گروه‌هاي عاملي روي نانولوله‌هاي کربني، به آنها خاصيت دفع يون‌هاي نمک را اعطا کرد.
منبع: فرا اب