از آغاز کاربرد سيستمهاي پلاستيکي در شبکه توزيع گاز طبيعي حدود 30 سال مي گذرد . براي اين منظور تا کنون از سه ترکيب پلي اتيلن ، پلي وينيل کلريد سخت و پلي وينيل کلريد ضربه پذير استفاده شده است .پلي اتيلن در بيش از 90 درصد شبکه هاي پلاستيکي توزيع گاز نقش دارد . در انتخاب مواد مناسب براي ساخت لوله عوامل زيادي دخالت دارند . هر ماده با خواص ويژه خود تعيين کننده حوزه کاربرد و عوامل طراحي است . عوامل مؤثر در انتخاب مواد براي ساخت لوله هاي شبکه گاز رساني عبارت اند از : نيروهاي بيروني (خاک ، وسايل نقليه و عوامل غير طبيعي ) ، نيروهاي دروني(فشار مجاز داخلي و ترکيب شيميايي گاز ) ، خواص مواد (استحکام مکانيکي دراز مدت و دوام ،چقرمگي يا تردي و پايداري در برابر رشد سريع ترک ) ، شيوه برقراري اتصال ، هزينه مواد و هزينه هاي نصب سيستم در اين مقاله مهمترين خواص پلي اتيلن براي استفاده در ساخت لوله هاي گاز رساني و معيارهاي پذيرش مورد بحث و بررسي قرار مي گيرند (لوله و اتصالات پلي اتيلن)

مقايسه لوله هاي بتني و پلي اتيلن در اجرا
در سال 1977 فقط 15% لوله هاي مصرفي در انتقال گاز ، آب ، و فاضلاب در اروپا را لوله هاي ترموپلاستيک تشکيل مي دانند و ليکن در سالهاي اخير اين رقم به 50% افزايش يافته است . با وجود اينکه استفاده از لوله هاي پلاستيکي روز به روز افزايش مي يابد وليکن رفتار آنها در داخل خاک و روشهاي طراحي آنها هنوز در پرده يابهام مي باشد ، در حقيقت اکثر روش هاي طراحي امروزي قبل از پيدايش ترموپلاستيک هاي مدرن قابل انعطاف امروزي بوجود آمده اند و نمي توانند خواص وبسکوالاستيک آنها را تحليل نمايند .